Δεν προλαβαίνουμε τις εξελίξεις τον τελευταίο καιρό. Είχαμε την ΧΑ, ακολουθεί η μικρή "Μαρία" ενώ υποβόσκει πάντα η τρόικα και το ενδεχόμενο χρηματοδοτικό κενό που υπάρχει στον προϋπολογισμό του επόμενου έτους. Ποιο όμως είναι το θέμα που έχει μείνει ανέγγιχτο από τα μέσα; Οι απεργίες των διοικητικών υπαλλήλων των μεγαλύτερων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων της χώρας μας.
Οι ακαδημαϊκές διαδικασίες έχουν παγώσει εδώ και περίπου 50 ημέρες. Οι εγγραφές των πρωτοετών δεν έχουν πραγματοποιηθεί ακόμα και ας πλησιάζουμε στον Νοέμβριο. Το κράτος επιχειρεί μια άνευ προηγουμένου μείωση προσωπικού (ακόμα και το 50% του προσωπικού μπορεί να μπει σε διαθεσιμότητα). Όλα αυτά οδήγησαν στο σημερινό αδιέξοδο. Από την μία βρίσκονται οι απεργοί εργαζόμενοι και από την άλλη το υπουργείο Παιδείας. Και οι 2 πλευρές είναι αδιάλλακτες καθώς προφανώς οι εργαζόμενοι δεν θέλουν να χάσουν την δουλειά τους, ενώ το υπουργείο θέλει να μειώσει προσωπικό και έξοδα ώστε να παραμείνει πιστό στις μνημονιακές υποδείξεις.
Και ποιοι είναι ανάμεσα στα πυρά των 2 αυτών πλευρών; Φυσικά οι φοιτητές. Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν είναι πολλά. Καταρχάς το εξάμηνο βρίσκεται πλέον σε σοβαρό κίνδυνο. Είναι ηλίου φαϊνότερο ότι τα περιθώρια έχουν στενέψει. Αυτό δεν συμφέρει κανέναν φοιτητή καθώς ή θα πρέπει να επιμηκυνθούν οι σπουδές κατά ένα εξάμηνο τουλάχιστον ή θα πρέπει να παρακολουθήσουν 2 εξάμηνα ταυτοχρόνως ώστε να καλύψουν το κενό. Ακόμα πολλοί φοιτητές αδυνατούν να συνεχίσουν σε μεταπτυχιακό καθώς είτε χρωστάνε πχ το τελευταίο μάθημα ή οι γραμματείες των σχολών είναι κλειστές και δεν μπορούν να προμηθευτούν τα απαραίτητα δικαιολογητικά. Βέβαια δεν θα πρέπει να ξεχνάμε του φοιτητές που σπουδάζουν σε άλλη πόλη απο την περιοχή καταγωγής τους. Οι γονείς τους εξακολουθούν να καλύπτουν τα έξοδα που δυστυχώς πηγαίνουν στον βρόντο αφού εξάμηνο δεν έχει ξεκινήσει.
Και ερωτώ ποια θα είναι η κατάληξη; Κανείς δεν ξέρει, κανείς δεν παίρνει την ευθύνη πάνω του. Δεν αντιλέγω κανείς μας δεν θα ήθελε να βρίσκεται στην θέση των υπό διααθεσιμότητα υπαλλήλων, αλλά πλέον η παράλυση που έχει προκληθεί μαζί με την αναλγησία του υπουργείου έχει φτάσει την κατάσταση σε οριακό σημείο. Δεν θέλω να εξετάσω και ούτε με αφορά πως μπήκαν οι εργαζόμενοι στα ιδρύματα, αν είναι ή όχι υπεράριθμοι. Το μόνο που θα έπρεπε να ενδιαφέρει κάθε φοιτητή πρωτίστως είναι το μάθημά του και πως θα γίνει σωστός καταρτισμένος επιστήμονας. Οι πολιτικές διαφορές θα πρέπει να λύνονται έξω από τα ιδρύματα, καθώς για όποιον ενδιαφέρεται υπάρχουν οι λεγόμενες νεολαίες κομμάτων (πχ οννεδ, κνε ,νεολαία σύριζα κλπ).
Κλείνοντας θα ήθελα να είμαι αισιόδοξος, να έχω έτσι κάτι ευοίωνο να αναφέρω αλλά δυστυχώς το μέλλον είναι αβέβαιο. Ίσως να πρέπει οι ιθύνοντες να συμβουλευτούν την Πυθία του μαντείου των Δελφών μπας και βγούμε από το αδιέξοδο!!
0 comments:
Post a Comment