Οδηγός επιβίωσης για συγκατοίκηση με γονείς

Σχεδόν όλοι  έχουμε μεγαλώσει στο ζεστό περιβάλλον του σπιτιού μαζί με την οικογένεια μας με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει:  γονείς, αδέρφια μεγαλύτερα ή μικρότερα ακόμα και γιαγιάδες ή παππούδες. Όλα είναι όμορφα και ο χρόνος κυλά ευχάριστα όσο κάποιος είναι μικρός. Η ηρεμία και η γαλήνη όμως δεν κρατάνε για πάντα…

Τα προβλήματα αρχίζουν από την ηλικία των δώδεκα, δεκατριών χρόνων περίπου, αφορούν τις σχέσεις μας με τους γονείς κυρίως και εξακολουθούν να υπάρχουν μέχρι την ανεξαρτησία μας και την διακοπή αυτής της συγκατοίκησης. Ερωτήσεις  όπως «πάλι θα βγεις ; »,«με ποιον θα βγεις ;», «γιατί δεν τρως ;», «πότε θα διαβάσεις ;», η κριτική για οτιδήποτε κάνεις και ο περιορισμός που έχεις να μην μπορείς να κάνεις ότι θέλεις ή να καλέσεις όποιον θέλεις στο σπίτι ΤΟΥΣ είναι μάλλον γνώριμα για τους περισσότερους και πολύ ενοχλητικά. Δεδομένης  μάλιστα της οικονομικής κρίσης η ημέρα της ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ μας μπορεί να καθυστερήσει, αλλά εμάς δεν πρέπει να μας πιάνει πανικός. Ιδού κάποιες οδηγίες για να επιβιώσουμε:

 1) Αρχικά πρέπει να βάλουμε στο μυαλό μας ότι δεν πρέπει να εκνευριζόμαστε, να τσακωνόμαστε και να ερχόμαστε σε αντιπαράθεση μαζί τους γιατί ξέρουμε καλά πως μπορούν εύκολα να μας τρελάνουν. Για αυτό απλά ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΔΙΝΕΤE ΣΗΜΑΣΙΑ. Όσο αυτοί γκρινιάζουν-κριτικάρουν εσείς σκεφτείτε κάτι άλλο και θα αποφύγετε εύκολα έναν καβγά.

 2) ΓΙΝΕΤΕ ΤΑ ΚΑΛΑ ΠΑΙΔΙΑ. Φυσικά δεν εννοώ να υπακούσετε σε ό,τι λένε και να επιστρέψετε στην ηλικία των 10 που δε φέρνατε και πολλές αντιρρήσεις. Είναι όμως εφικτό μία φορά για παράδειγμα να μαγειρέψετε (ή έστω να παραγγείλετε απ’ έξω!) για να ξεκουραστεί η μανούλα σας και εσείς να μην την ακούτε να γκρινιάζει. Ακόμη θα μπορούσατε να διαβάζετε που και που αν είστε φοιτητές, ή έστω να κλειστείτε στο δωμάτιο και να κάνετε ότι διαβάζετε.

 3) ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΕΙΤΕ ΤΙΣ ΩΡΕΣ ΠΟΥ ΛΕΙΠΟΥΝ. Όταν εκείνοι δουλεύουν ή λείπουν για κάποια βόλτα μπορείτε να κάνετε ότι θέλετε για παράδειγμα να καλέσετε κάποιον χωρίς να το μάθουν. ΠΡΟΣΟΧΗ! Αν η παρουσία αυτού του ατόμου στο σπίτι είναι απαγορευτική για οποιονδήποτε λόγο πρέπει να κινηθείτε έξυπνα να μην κινήσετε υποψίες και να μάθετε ακριβώς που θα είναι οι γονείς και πόσες ώρες θα λείπουν. Όλα αυτά βέβαια ενέχουν ένα ρίσκο αλλά τι θα ήταν η ζωή χωρίς λίγη περιπέτεια;

 4) ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΕΙΣΤΕ ΤΟΥΣ. Ναι καλά διαβάσατε μπορείτε πολύ εύκολα να το κάνετε. Μετά την ηλικία των 17,18 η γνώμη σας μετράει περισσότερο ή τουλάχιστον είναι στο χέρι σας να την κάνετε να μετράει. Μπορείτε να τους συμβουλέψετε να ζήσουν ξανά τον ερωτά τους, να πάνε ταξίδια, να βγουν με φίλους ή μόνοι. Έτσι θα λείπουν πιο συχνά από το σπίτι (βλ. 3).

 5) ΣΥΜΜΑΧΕΙΣΤΕ ΜΕ ΤΑ ΑΔΕΡΦΙΑ ΣΑΣ. Μικρότερα ή μεγαλύτερα που ζουν μαζί σας δεν έχει σημασία (εκτός φυσικά αν μιλάμε για πολύ μικρά αδέρφια και λιγουλάκι «καρφιά»), η συμμαχία αυτή είναι για το κοινό σας όφελος. Ο ένας θα καλύπτει τον άλλο για παράδειγμα στην περίπτωση που καλείτε κόσμο απουσία των γονιών, όπως είπαμε προηγουμένως.

 6) ΜΑΖΕΨΤΕ ΧΡΗΜΑΤΑ. Βρείτε μια δουλειά ή έστω κάντε οικονομία σε αυτά που σας δίνουν. Αυτά μπορούν να σας χρησιμεύσουν σε αγορές, σε διακοπές το καλοκαίρι και ίσως κάποια στιγμή στην ενοικίαση του δικού σας σπιτιού… Ποιος ξέρει?!

Τέλος μία γενική συμβουλή: κάντε τους να καταλάβουν ότι μεγαλώσατε με οποιονδήποτε τρόπο. Πείτε το, δείξτε ωριμότητα, πάρτε αποφάσεις μόνοι σας ή βρείτε μία δουλειά όπως είπαμε και πριν. Είναι πολύ δύσκολο για αυτούς να πιστέψουν ότι μεγαλώσατε και δεν τους έχετε ανάγκη αλλά αν το καταφέρετε θα σας συμπεριφέρονται σαν ενήλικες και όχι σαν παιδιά.

Αυτά για σήμερα και μην ξεχνάτε: με υπομονή και τη σωστή συμπεριφορά όλα θα φτιάξουν!